پژوهشگر و استاد حوزه گفت: دين بر مبادي علم، گزاره هاي ناظر به واقع و اهداف علم اثرگذار مي باشد و نسبت ميان علم و دين، تکميلي است و گاهي دين بر علم نيز اثرگذار خواهد شد.

به گزارش دبیرخانه شورای راهبری دفتر تبلیغات، حجت‌الاسلام والمسلمين امير غنوي در جمع دانشجويان چهارمين دوره طرح ملي «گفتمان نخبگان علوم انساني» که به همت دانشگاه باقرالعلوم(ع) وابسته به دفتر تبليغات اسلامي در دهکده وسف در حال برگزاريست، پيرامون «ظرفيت معارف اسلامي» به ايراد سخنراني پرداخت.

وي در ابتدا مقدمه اي از ضرورت توجه به ظرفيت معارف اسلامي براي تمدن سازي و نظام سازي بيان کرد و افزود: مشکلي که امروز درگير آن هستيم از 60 يا 70 سال پيش با آن درگير بوده ايم. نکته اي که سال ها حوزه را به خود مشغول کرده است و پس از انقلاب نيز دانشگاه را نيز به خود مشغول کرده، نظام سازي ديني است. از زمان رضاخان انديشه مارکسيستي وارد کشور شد و حرکت گسترده و مؤثري را به راه انداخته و شروع به فعاليت گسترده کردند و در آن روزگار انديشه مارکسيستي مسلط شد. در اين هنگام بود که مسلمانان با يک مجموعه نا آشنا و قوي روبرو شدند زيرا اين مکتب فکري، حامي بسياري داشت و اين ماجرا براي مسلمانان يک چالش جدي ايجاد کرد.

اين پژوهشگر و استاد حوزه به اولين واکنش هاي مسلمانان به اين مواجهه اشاره و اظهار داشت: در آن دوره يعني سال 1355 مسلمانان به اين فکر افتادند که ما هم بايد مثل مارکسيست ها يک مکتب فکري منسجم ايجاد کنيم و کتاب ها و نوشته هاي شهيد صدر حاکي از اين تلاش ها و کوشش ها بود؛ اين جريان تا انقلاب اسلامي ادامه داشت اما بعد از انقلاب نوع مواجهه ما متفاوت بود زيرا بعد از انقلاب هم در بعد نظر و هم در بعد اجرا نياز به نظام فکري و اجتماعي تازه داشتيم.

وي به دلايل چرايي طرح اين پرسش براي مسلمانان پرداخت و گفت: به چهار دليل اين نياز براي ما مطرح شد: 1- باور به جامعيت دين 2- انديشه نظام مند رقيب 3- نيازهاي يک حکومت ديني 4- تقابل و چالش ميان آورده‌هاي ديني و علوم اجتماعي. مشکل در جمهوري اسلامي اين است که پاسخ هاي داده شده اصلا کافي نيست.

حجت‌الاسلام والمسلمين غنوي گفت: قبل از نظام سازي، بايد شبکه سؤالات را مشخص کنيم زيرا هر مکتب و تفکري بايد بر اساس اصول و قواعد بنيادين به يک سري از سؤالات پاسخ دهد و آنچه امکان نظام سازي مي دهد، درک عميق اين سؤالات است. 

وي سپس به نقش دين در توليد علم پرداخت و افزود: واقعيت اين است که دين هم بر مبادي علم و هم بر گزاره هاي ناظر به واقع و هم بر اهداف علم اثرگذار مي باشد و نسبت ميان علم و دين، تکميلي است و گاهي دين بر علم نيز اثرگذار است.

اين پژوهشگر و استاد حوزه به مراحل علم ديني اشاره کرد و گفت: نظام ديني مبتني بر اهداف(بطور مشخص بايد در هر حوزه اي اهداف مطلوب خود را بصورت عملياتي بيان کنيم)، مباني(بايد تکليف خود را با يک سري از مباني و مفاهيم مشخص کنيم) و تعيين طرح(ترکيب اين سه عنصر با شرايط خاص و منحصر به فرد براي تشکيل نظام ديني) است.