شب نیمه شعبان از جمله شب‌های بافضیلت و از چهار شبی است که در روایات به احیای آن توصیه شده است که ولادت باسعادت ولی‌عصر، حضرت مهدی (أرواحنا له الفداء)، در سحرگاه این شب به وقوع پیوسته است.

به گزارش روابط عمومی دفتر تبلیغات اسلامی، شب  نیمه شعبان از جمله شب‌های بافضیلت و از چهار شبی است که در روایات به احیای آن توصیه شده است که ولادت باسعادت ولی‌عصر، حضرت مهدی (أرواحنا له الفداء)، در سحرگاه این شب به وقوع پیوسته است.

از امام باقر علیه‌السلام درباره فضیلت شب نیمه‌شعبان سؤال شد، ایشان فرمودند: این شب بهترین شب پس از شب قدر است. ... پس در نزدیک شدن به خداوند در این شب بکوشید، همانا آن شبی است که خداوند بر خود سوگند خورده که هیچ سائلی را از درگاهش برنگرداند...

سیدبن‌طاووس (رحمه‌الله) درباره فضل و اعمال این شب روایاتی را نقل فرموده است که خلاصه‌ای از آن در ادامه می‌آید:

1خواندن چهار رکعت نماز [دو نماز دورکعتی] بین نماز مغرب و عشا بدین کیفیت:

در هر رکعت یک‌بار سوره حمد و ده بار سوره توحید (در روایتی یازده بار آمده) بعد از اتمام نماز این اذکار را بگوید:

«يَا رَبِّ اِغْفِرْ لَنَا» (۱۰بار)

«يَا رَبِّ اِرْحَمْنَا» (۱۰بار)

«يَا رَبِّ تُبْ عَلَيْنَا» (۱۰بار)

سوره توحید (۲۱بار)

«سُبْحَانَ الَّذِي يُحْيِي الْمَوْتَى وَ يُمِيتُ الْأَحْيَاءَ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ» (۱۰بار)

و هرکه این نماز را بخواند،‌ خداوند اجابتش می‌کند و حاجات دنیوی و اخروی‌اش را برمی‌آورد و نامه عملش را دست راستش می‌دهد و تا سال آینده از جانب خداوند محفوظ می‌ماند.

اقبال‌الاعمال ، ج۲ ، ص۸۸۶

2 احیای شب به دعا و نماز

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: هرکه این شب را زنده بدارد در روزی که قلب‌ها بمیرند قلبش نمی‌میرد.

اقبال‌الاعمال ، ج۲ ، ص۹۴۱

حضرت علی (علیه‌السلام) به نقل از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) فرمودند: هرگاه شب نیمه شعبان فرا رسید، شبش را احیا، و  روزش را روزه بگیرید، که خداوند در این شب از غروب خورشید تا طلوع فجر ندا می‌دهد: آیا آمرزش‌‌خواهی نیست که بیامرزمش؟! آیا روزی‌خواهی نیست که روزی‌اش دهم؟!

اقبال‌الاعمال ، ج۲ ، ص۸۹۸

3 خواندن دعای کمیل

اقبال‌الاعمال ، ج۲ ، ص۹۰۸

4 خواندن صلوات شعبانیه

اقبال‌الاعمال ، ج۲ ، ص۸۷۱

5خواندن این دعا:

اللَّهُمَّ بِحَقِّ لَيْلَتِنَا هَذِهِ وَ مَوْلُودِهَا وَ حُجَّتِكَ وَ مَوْعُودِهَا الَّتِي قَرَنْتَ إِلَى فَضْلِهَا فَضْلًا فَتَمَّتْ كَلِمَتُكَ صِدْقاً وَ عَدْلًا لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِكَ وَ لَا مُعَقِّبَ لِآيَاتِكَ نُورُكَ الْمُتَأَلِّقُ وَ ضِيَاؤُكَ الْمُشْرِقُ وَ الْعَلَمُ النُّورُ فِي طَخْيَاءِ الدَّيْجُورِ الْغَائِبُ الْمَسْتُورُ جَلَّ مَوْلِدُهُ وَ كَرُمَ مَحْتِدُهُ وَ الْمَلَائِكَةُ شُهَّدُهُ [شهدائه] وَ اللَّهُ نَاصِرُهُ وَ مُؤَيِّدُهُ إِذَا آنَ مِيعَادُهُ وَ الْمَلَائِكَةُ أَمْدَادُهُ سَيْفُ اللَّهِ الَّذِي لَا يَنْبُو وَ نُورُهُ الَّذِي لَا يَخْبُو وَ ذُو الْحِلْمِ الَّذِي لَا يَصْبُو مَدَارُ الدَّهْرِ وَ نَوَامِيسُ الْعَصْرِ وَ وُلَاةُ الْأَمْرِ وَ الْمُنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الذِّكْرُ وَ مَا يَنْزِلُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ وَ أَصْحَابُ الْحَشْرِ وَ النَّشْرِ تَرَاجِمَةُ وَحْيِهِ وَ وُلَاةُ أَمْرِهِ وَ نَهْيِهِ اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى خَاتِمِهِمْ وَ قَائِمِهِمْ الْمَسْتُورِ عَنْ عَوَامِلِهِمْ [عوالمهم] وَ أَدْرِكْ بِنَا أَيَّامَهُ وَ ظُهُورَهُ وَ قِيَامَهُ وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَنْصَارِهِ وَ اقْرِنْ ثَارَنَا بِثَارِهِ وَ اكْتُبْنَا فِي أَعْوَانِهِ وَ خُلَصَائِهِ وَ أَحْيِنَا فِي دَوْلَتِهِ نَاعِمِينَ وَ بِصُحْبَتِهِ غَانِمِينَ وَ بِحَقِّهِ قَائِمِينَ وَ مِنَ السُّوءِ سَالِمِينَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ الْمُرْسَلِينَ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ الصَّادِقِينَ وَ عِتْرَتِهِ النَّاطِقِينَ وَ الْعَنْ جَمِيعَ الظَّالِمِينَ وَ احْكُمْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُمْ يَا أَحْكَمَ الْحَاكِمِينَ.

اقبال‌الاعمال ، ج۲ ، ص۹۰۷

6 زیارت امام حسین (علیه‌السلام)

هر گاه روز اول شعبان فرارسد منادی از عرش الهی ندا می‌دهد: ای زائرین حسین (علیه‌السلام) از زیارت حسین در شب نیمه شعبان غافل نشوید؛ چه اگر می‌دانستید چه چیز در آن نهفته است کل سال را برای آمدنش به انتظار می‌نشستید.

اقبال‌الاعمال ، ج۲ ، ص۹۲۰

7 گفتن اذکار اربعه

امام باقر (علیه‌السلام) می‌فرماید: ... ‌هرکه در این شب صدمرتبه «سُبحانَ‌الله» و صدمرتبه «اَلحَمدُ لِلّه» و صدمرتبه «اَللهُ اَکبَر» و صدمرتبه «لا اِلهَ اِلَّا الله» بگوید خداوند گناهان گذشته‌اش را می‌آمرزد و حاجات دنیوی و اخروی‌اش را برمی‌آورد چه حاجاتی را که از خدا خواسته و چه آن را که نخواسته اما خدا آن را می‌داند. این از فضل خداست بر بندگانش.

اقبال‌الاعمال ، ج۲ ، ص ۸۸۷ و ۸۸۸